مشاوره و روان درمانی

مشاوره و روان درمانی 

مداخلات روانشناختی برای شناسایی و کاهش رنج ها و ضعف‌ها، و تحقق ظرفیت‌ها و توانایی‌های آدمی از موضوعاتی است که توجه روانشناسان، روانپزشکان، مددکاران اجتماعی، پزشکان عمومی و حتی مراجع قضایی را به خود جلب کرده است. مبنای این مداخلات، گوش دادن و فراهم کردن فرصت بروز و افشای افکار و احساسات است. یافته‌های پژوهشی گویای این واقعیت هستند که ابراز افکار و احساسات، عملکرد سیستم ایمنی و سلامت جسمانی و روانی را بهبود می‌بخشد. اصول علمی و دقیق رویکرد روان پویشی کوتاه مدت موجب می‌شود که بیماران در کوتاه‌ترین زمان ممکن، عمق احساسات و افکار خود را شناسایی و تجربه نمایند و به تبع آن سلامت روانی بیشتری را بدست آورند. رویکرد روان پویشی کوتاه مدت فشرده کارایی و اثر بخشی خود را در بسیاری از حوزه‌های اختلال روانی به ویژه اختلال افسردگی، اضطراب، اختلالات شخصیت و مشکلات بین فردی به اثبات رسانده است. این رویکرد درمانی به واسطه بررسی گذشته و ناخودآگاه بیمار در طی مراحل توالی پویشی و همچنین تفسیر رابطه گذشته و حال باعث خودشناسی و همچنین پی‎بردن به علل رفتار فرد می‌شود. احساسات ابراز نشده نسبت به والدین و مراقبین، در جلسات درمانی نسبت به درمانگر ابراز می شود، احساساتی که باعث کناره‎گیری هیجانی فرد در رابطه با دیگران می شد. همچنین با تمرکز بر انتقال‎های بیمار نسبت به درمانگر و دفاع‎های غیرانطباقی و چالش با آنها،  آگاهی بیمار نسبت به روابط و رفتار خود بیشتر می‎شود و قادر خواهد بود که برخلاف گذشته رفتار پخته‎تری با دیگران داشته باشد. تجربه یک موقعیت درمانی و همچنین استفاده از اصول درمان روان پویشی، فرایندی تأثیرگذار است که باعث تغییر ات اساسی در درون فرد می‎شود. روان پویشی کوتاه‌مدت فشرده از طریق تمرکز بر اضطراب تنظیم نشده، دفاع‌ها، انتقال‎های بیمار و هدایت آنها به سمت بازگشایی ناهشیار، بر روابط بیمار در حال و گذشته متمرکز می‌شود و وی را قادر می‎سازد که احساسات سرکوب شده، خواسته‎ها، و تجربه روابط صمیمی با دیگران را لمس کند و این تجارب را در زندگی روزمره خود به کار گیرد.