تحول مثبت جوانی

مطالعه دوره نوجوانی اولین بار توسط هال بررسی شد که فقط بر طوفان و فشار دوره نوجوانی تاکید می‎شد.  در مجموع، پیشگامان مطالعه دوره نوجوانی بر فشار و منفی بودن دوره نوجوانی تاکید داشتند. از سال 1960 به بعد روی توانمندی‎های نوجوانان تکیه کردند و از سال 1990 به بعد با آمدن روانشناسی مثبت رویکرد توانمندی به جای کمبودها بر توانمندی‎ها تاکید کردند. در دوره‎های اخیر بر بافت هم تاکید نمودند که بافت هم می‌تواند بر افراد تاثیرگذار باشد. رویکرد تحول مثبت جوانی از یک طرف بر رفتارهای اجتماعی مثبت و توانمندی‎های فردی تاکید می‎کند و از طرف دیگر فرد را از رفتارهای پرخطر اجتماعی و فردی دور می‎سازد. در سال 1993 لیتل 4 مولفه برای تحول مثبت جوانی مطرح کرد و سپس لرنر آنها را به 6 مولفه در زمینه اجتماعی، شناختی و فردی افزایش داد: شایستگی(اعمال مثبت فرد در حوزه‏های خاص تحصیلی، شناختی، اجتماعی و بهداشتی)، اطمینان(احساس درونی از خودکارآمدی و خودارزشمندی مثبت)، ارتباط(درگیری در فعالیت‌های اجتماعی)، منش(احترام به هنجارهای فرهنگی و اجتماعی)، مراقبت(احساس همدلی و همدردی با دیگران)، و هدفمندی(ارزیابی شناختی افراد از کیفیت کلی زندگی). نظریه تحول مثبت جوانی به دوره پیش بزرگسالی توجه دارد. این دوره، سن خاصی ندارد. فرد ناگهان و غیرمنتظره وارد جوانی نمی‎شود، در هر فرهنگ و مکان خاص سن ورود و خروج در این دوره متفاوت است. وقتی نوجوانی به اتمام می‎رسد فرد می‎تواند به کار ورود کند اما چون کاری بخصوصی وجود ندارد پیش بزرگسالی قلمداد می‎شود. در دوره جوانی از نظر اریکسون، روابط بین فردی پایدار می‎باشد، کار و صمیمیت وجود دارد و نمی‎توان گفت جوان خام است. بنابراین، این مرحله گذار که بی‎تجربگی را خاتمه می‎دهد، زندگی را بازبینی می‎کند، تصمیم‎گیری راجع به شغل، زندگی و هویت را کانون توجه قرار می‎دهد پیش بزرگسالی تلقی می‎شود. از نظر آرنت "پیشرفت" یک فرایند است و لازمه دستیابی به آن، طی کردن تحول مثبت جوانی و دریافت حمایت‎های محیطی است. نظریه تحول مثبت جوانی یک رویکرد تحولی- کاربردی است بدین سبب که فرد با بافت‎های متفاوت سر و کار دارد و هر لحظه می‎تواند در معرض آسیب باشد و هر بار که این ظرفیت‎ها را در فرد بهبود می‎بخشیم، اقدامات پیشگیرانه، بهزیستی و تاب‎آوری وی را ارتقاء داده‎ایم. علاوه براین، دیدگاه مذکور به جامعه هم مسئولیت می‎دهد بدین گونه که فرد توانمند قابلیت‎هایش را در جامعه بکار ببندد تا جامعه سالمتر گردد و خشونت و بزه کمتر شود. یکی از برنامه‎هایی که به واسطه آن می‎توانیم تحول مثبت جوانی را توسعه بدهیم برنامه 4H است. مطابق با این برنامه، اگر خانواده‏ها در فعالیت‏های روزمره مثل غذاخوردن در کنار یکدیگر بوده و اعضای آن دردسترس بودن را باشند سیستم حمایتی تقویت می‎شود و شبکه‎های اجتماعی گسترش خواهند یافت. عامل دیگری که می‎تواند در این زمینه موثر باشد فعالیت‎های خارج از مدرسه است که می‎توان با برنامه ریزی دقیق و غنی‎کردن آن تحول مثبت جوانی را بهبود بخشید. برنامه تحول مثبت جوانی بر خودتنظیمی ارادی، هویت یابی و شایستگی اجتماعی موثر است و با بروز رفتارهای منفی رابطه معکوس دارد.